နေ ေလာင္ဒဏ္ခံ“လူသားကေလးဘ၀”-- ေခတ္သစ္ရွိ “တိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု” ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရးမွတ္တမ္း

တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ အေနာက္ေတာင္ပိုင္းနယ္စပ္ေဒသ ယူနန္ျပည္နယ္ ရီွးမြန္ခ႐ိုင္လမ္းမရွိဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုသည္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းလွသည္--“လူသားကေလးဘ၀၊ ရွီးမြန္ဝါလူမ်ဳိးစုက လူႀကီးမင္းကို လႈိက္လႈိက္လႈဲလႈဲ ႀကိဳဆိုပါသည္”။

တ႐ုတ္ျပည္သစ္ စတင္တည္ေထာင္ခ်ိန္တြင္ ၀ါလူမ်ိဳး အပါအ၀င္နယ္စပ္ေဒသရွိလူနည္းစု တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုမ်ားသည္ သမိုင္းဦးေခတ္ကာလကကဲ့သို႔ ေနထိုင္ၾကၿပီး လူသားတို႔၏ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ သဘာ၀အတိုင္းေနထိုင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “လူသားကေလးဘ၀”ဟု ဥပမာေပး တင္စားေခၚေ၀ၚၾကသည္။

၁၉၅၄ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ တ႐ုတ္ျပည္သစ္သည္ အဆိုပါလူမ်ိဳးစုမ်ားအတြက္ လူတန္းစားမခြဲျခားေသာ၊ လယ္ယာေျမျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမလုပ္ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္ဘ၀သို႔ တိုက္႐ိုက္ေရာက္ရွိလာေစသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”ဟု ေခၚသည္။

ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရးလုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္ရာတြင္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”သည္ “ကိုင္တြယ္ရ အခက္ဆံုး အစိတ္အပိုင္း”တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။

ေကာင္းလီကြန္႔ေတာင္ကို ျဖတ္သန္းေနေသာ တူလြန္ျမစ္ အေ၀းေျပးကားလမ္းသည္ တူလြန္ျမစ္ေက်းရြာအုပ္စုအတြက္ ဆီးႏွင္းေၾကာင့္ လမ္းပိတ္ခဲ့ရေသာ အခက္အခဲမွ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ေခတ္သစ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလမ္းေၾကာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။（စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔က ေမာင္းသူမဲ့ယာဥ္ျဖင့္ ႐ိုက္ကူးသည္）။ ဆင္ဟြာသတင္းဌာနမွ သတင္းေထာက္ က်န္း၀မ္ေယာက္က ႐ိုက္ကူးသည္။

ေခတ္သစ္၏ ေနေရာင္သည္ ေတာင္ႀကီးခ်ိဳင့္၀ွမ္းတြင္ ျဖာက်ေနသည္။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ တိက်မွန္ကန္ေသာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရးေပၚလစီသည္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ားကို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္ေစၿပီး ေခတ္သစ္ယဥ္ေက်းမွႈႏွင့္ ေပါင္းစည္းရန္ တြန္းအားေပးသည္။

၂၀၁၈ ခုႏွစ္တြင္ တူလြန္လူမ်ိဳး၊ ဂ်ီေနာ့လူမ်ိဳး၊ တေအာင္လူမ်ိဳး စသည့္“တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု” ၃ မ်ိဳးသည္ “တစ္မိသားစုလံုး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္”ရန္ ေဖာ္ေဆာင္လာသည္။ အျခားေသာ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ားသည္လည္း ယခုႏွစ္ သို႔မဟုတ္ လာမည့္ႏွစ္အတြင္းတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီအိပ္မက္ကို ေဖာ္ေဆာင္မည္ျဖစ္သည္။

ႏွစ္ေထာင္ခ်ီခုန္ေက်ာ္၍ သမိုင္းတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္လာ

သမိုင္းဦးအစက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ဘ၀သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ သိပ္မေ၀းလွ။

အသက္ ၇၅ ႏွစ္အ႐ြယ္ရွိ တူလြန္လူႀကီး လီ၀မ္ရွိ ေမြးဖြားခ်ိန္တြင္ ေက်ာက္ပုဆိန္၊ ေက်ာက္ႀကိတ္ဆံုစသည့္ ေက်ာက္ကိရိယာတို႔အား တူလြန္လူမ်ိဳးတို႔ အသံုးမ်ားၿပီးအခ်ိဳ႕ေသာ တူလြန္ေမြးခ်င္းေပါက္ေဖာ္တို႔သည္ လႈိဏ္ဂူတြင္ ေနထိုင္ၾကေသးသည္။

သူမ၏ မွတ္ဉာဏ္ထဲတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈအရသာက မေမ့ႏိုင္ေသာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးျခင္းႏွင့္ ေအးစက္ျခင္းကို ျဖစ္ပါသည္။ မိသားစုက စိုက္ပ်ိဳးေသာ စားနပ္ရိကၡာမ်ားသည္ ႏွစ္၀က္ေလာက္သာ လံုေလာက္သည္။ ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ အစားအစာမလံုမေလာက္ျခင္းေၾကာင့္ ေတာသီး၊ ေတာႏွင္းပန္းကို ရွာစားၾကရသည္။

ယူနန္ျပည္နယ္ ကြန္ေတာင္ တူလြန္လူမ်ိဳး ႏို႔လူမ်ိဳး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရခ႐ိုင္ တူလြန္ျမစ္ေက်းရြာအုပ္စုရွိ တူလြန္အမ်ဳိးသမီး လီ၀မ္ရွိ(ဘယ္ဘက္ ဒုတိယ)သည္ ေျမးႏွင့္အတူ ေက်းရြာတြင္ လမ္ေလွ်ာက္ေနသည္။（စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔မွာ ေမာင္းသူမဲ့ယာဥ္ျဖင့္ ႐ိုက္ကူးသည္）။ ဆင္ဟြာသတင္းဌာနမွ သတင္းေထာက္ က်န္း၀မ္ေယာက္က ႐ိုက္ကူးသည္။

အခက္ဆံုးအခ်ိန္ကာလက ၾကာရွည္လွေသာ ေဆာင္းရာသီျဖစ္ပါသည္။ ဂြမ္းေစာင္မရွိ၊ အက်ႌနည္းပါးေသာေၾကာင့္ အေအးဒဏ္ခုခံရန္ မီးလႈံေျမတြင္းသာ ရွိပါသည္။ “ညပိုင္း မီးလႈံေျမတြင္းေဘးမွာ အိပ္သြားေပမဲ့ ညနက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေအးၿပီး ႏိႈးလာသည္။”

ယူနန္ျပည္နယ္သည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရွိ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ား အဓိက ေနထိုင္ေနရာျဖစ္ၿပီး ဂ်င္းေဖာလူမ်ိဳး၊ တေအာင္လူမ်ိဳး၊ ဂ်ီေနာ့လူမ်ိဳး၊ ပေလာင္လူမ်ိဳး၊ လီဆူလူမ်ိဳး၊ တူလြန္လူမ်ိဳး၊ ႏို႔လူမ်ိဳးမ်ား ရွိသည္။

တ႐ုတ္ျပည္သစ္တည္ေထာင္ၿပီးေနာက္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ားသည္လည္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ မတူကြဲျပားေသာ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားေၾကာင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈရွိေနေသးသည္။ မွန္ကန္တိက်စြာ ေလ့လာျခင္းျဖင့္ ယူနန္ျပည္နယ္ရွိ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု” ၉ မ်ိဳး၊ လူဦးေရ ၁၉.၁ သိန္းတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူသည္ ဦးေရ ၇.၃ သိန္းရွိၿပီး ဆင္းရဲမႈႏႈန္းမွာ ၃၈.၂% ျဖစ္သည္။

ေခတ္သစ္ေရာက္ရွိလာၿပီးေနာက္မၾကံဳစဖူးေသာ အကူအညီမ်ားျဖင့္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ားသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္လာၾကသည္။

ပိတ္ဆို႔ထားျခင္းမွ တံခါးဖြင့္ျခင္းသို႔ ေရာက္ရွိၿပီး “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ားေနထိုင္ရာေနရာသည္ တစ္ေန႔တျခား ေျပာင္းလဲလွပလာသည္။

ေကာင္းလီကြန္႔ေတာင္ကို ျဖတ္သန္းေနေသာ တူလြန္ျမစ္ အေ၀းေျပးကားလမ္းသည္ တူလြန္ျမစ္ေက်းရြာအုပ္စုအတြက္ ဆီးႏွင္းေၾကာင့္ လမ္းပိတ္ခဲ့ရေသာ အခက္အခဲမွ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ေခတ္သစ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလမ္းေၾကာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။（စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔မွာ ေမာင္းသူမဲ့ယာဥ္ျဖင့္ ႐ိုက္ကူးသည္）။ ဆင္ဟြာသတင္းဌာနမွ သတင္းေထာက္ က်န္း၀မ္ေယာက္က ႐ိုက္ကူးသည္။

တူလြန္လူမ်ိဳးမ်ား စုေ၀းေနထိုင္ၾကေသာ ကြန္ရွမ္းခ႐ိုင္ တူလြန္ျမစ္ေက်းရြာအုပ္စုသည္ တစ္ခ်ိန္က ကမာၻႏွင့္အလွမ္းေ၀းကာ အထီးက်န္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ တူလြန္ျမစ္ေက်းရြာအုပ္စုသည္ ကားလမ္းၾကမ္းကို တည္ေဆာက္ေသာ္လည္း ႏွစ္၀က္ကာလမွာမိုးသည္းထန္ျခင္းႏွင့္ ဆီးႏွင္းေၾကာင့္ လမ္းပိတ္ေနသည္။“ဆီးႏွင္းေၾကာင့္ လမ္းပိတ္ခဲ့ရာ ဘ၀ေနထိုင္မႈအလြန္ခက္ခဲလွၿပီး ႏွစ္၀က္ကာလတိုင္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားရရွိစားေသာက္ရန္ပင္ ခက္ခဲလွပါတယ္။”ဟု တူလြန္ျမစ္ေက်းရြာအုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ခြန္ယြိခ်ိဳင္က သူ၏မွတ္ဉာဏ္တြင္ စြဲထင္မွတ္မိေနသည္ကို ေျပာျပသည္။

၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ေကာင္းလီကြန္႔ေတာင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္သည့္ တူလြန္ျမစ္အေ၀းေျပးကားလမ္းဥမင္လိႈဏ္ေခါင္း ေဖာက္လုပ္ၿပီးစီးရာတူလြန္ျမစ္ေက်းရြာအုပ္စုသည္ ဆီးႏွင္းေၾကာင့္လမ္းပိတ္ျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ေခတ္သစ္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လမ္းေၾကာင္းသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။

သက္ကယ္အိမ္မွ အစိုးရစီစဥ္တည္ေဆာက္သည့္အိမ္အထိ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ား၏ ေနထိုင္မႈအေျခအေနသည္ သိသိသာသာေကာင္းမြန္လာပါသည္။

ယူနန္ျပည္နယ္ ရွီးမြန္၀ါလူမ်ိဳးကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရခ႐ိုင္ၿမိဳ႕သစ္ကို ေတြ႔ရစဥ္။(ဇြန္လ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ေမာင္းသူမဲ့ယာဥ္ျဖင့္ ႐ိုက္ကူးသည္）။ဆင္ဟြာသတင္းဌာနမွ သတင္းေထာက္ ဟူေခ်ာင္းက ႐ိုက္ကူးသည္။

“အရင္တုန္းက ရြာကအိမ္ေတြဟာ သက္ကယ္အိမ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။”ဟု ရွီးမြန္ခ႐ိုင္ ဘန္းခ်ယ္ေက်းရြာ အသက္ ၄၄ ႏွစ္ရွိ ၀ါလူမ်ိဳးရြာသား အိုင္သံုးက ျပန္ေျပာင္းေအာက္ေမ့ကာ ေျပာၾကားသည္။ သက္ကယ္အိမ္မ်ားသည္ မီးေလာင္မည္ကို အေၾကာက္ဆံုးျဖစ္ၿပီး သူ၏ အသက္ ၇ ႏွစ္အရြယ္က တစ္ရြာလံုးရွိ သက္ကယ္အိမ္မ်ား မီးေလာင္ျပာက်ခဲ့ဖူးသည္။

ငယ္စဥ္ကတည္းက ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ခံႏိုင္တဲ့အိမ္မွာ ေနထိုင္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၿပီး လူလတ္ပိုင္းအရြယ္တြင္ အိုင္သံုး၏အဆိုပါေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျပည့္စံုလာပါသည္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္အစိုးရ၏ ေထာက္ပံ့မႈျဖင့္ ႏွစ္ထပ္ေနအိမ္ကို တည္ေဆာက္ၿပီး မိသားစု ၃ ေယာက္သည္လည္း အိမ္သစ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ၾကသည္။

“စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမရွိျခင္း”မွ “E-commerce အီလက္ထေရာနစ္ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရး”ေခတ္သို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ားအားေခတ္မီလုပ္ငန္းပ်ိဳးေထာင္ရန္ အားေပးသည္။

ယခင္က လားဟုမ်ိဳးဆက္--ခူခၽြန္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ “ကုန္ပစၥည္းခ်င္းလဲလွယ္ျခင္း”သာရွိသည္။ သူ႔တို႔သည္ အမဲလိုက္၍ရေသာ ဌက္မ်ား၊ ေတာေကာင္မ်ားကို ေတာင္ေျခလမ္းေဘးတြင္ေနရာခ်ထားၿပီး သစ္ေတာသစ္ပင္တြင္ပုန္းကာ ဆား၊ သံကိရိယာ၊ အကႌ်ေဟာင္း မ်ားျဖင့္ လာေရာက္လဲလွယ္မည့္သူမ်ားကို ေစာင့္ေနၾကသည္။

ယခုရက္ပိုင္းခူခၽြန္းေက်းရြာတြင္ လက္ဖက္ရည္၊ ငွက္ေပ်ာသီးစိုက္ပ်ိဳးျခင္းႏွင့္ ႏြား၊ဆိတ္ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းရွင္သန္လာၿပီး အခ်ိဳ႕လူမ်ိဳးသည္ “E-commerce”သို႔မဟုတ္“Wechat-commerce”လုပ္ငန္းကို လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ေနပါသည္။

ယမန္ႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းက ယူနန္ျပည္နယ္ရွိ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”ဆိုင္ရာဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူထဲမွလူဦးေရ ၅.၁ သိန္းသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ၇၀% ရွိပါသည္။

ယခုရက္ပိုင္း“တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”ေနထိုင္ေနရာတြင္ ေတာေတာင္ေနရာမေျပာင္းေသာ္လည္း ေနထိုင္မႈဘ၀ အႀကီးအက်ယ္ေျပာင္းလဲလာၿပီျဖစ္သည္။

ေနေရာင္ျဖာက်ထြန္းလင္းေတာက္ပျခင္းသည္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္၏ အားသာခ်က္ထင္ရွားမႈကို ျပသေနသည္။

တ႐ုတ္ျပည္သစ္တည္ေထာင္ၿပီးေနာက္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”သည္ မူလေနထိုင္မႈဘ၀မွ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး ပထမဦးဆံုး ခုန္ပ်ံေက်ာ္လြားႏိုင္ခဲ့သည္။

ေခတ္သစ္ကာလတြင္“တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”သည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္လာၿပီး အလံုးစံုခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေသာဘ၀သို႔ ဦးတည္ကာ ဒုတိယအႀကိမ္ ျဖတ္ေက်ာ္ရန္ ေဖာ္ေဆာင္လာသည္။

တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗဟုိေကာ္မတီသည္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ားပါ၀င္ေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစု ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို အၿမဲတမ္း အေရးႀကီးေသာအရာအျဖစ္ အေလးထား ေဆာင္ရြက္သည္။

“မႏွစ္က တူလြန္လူမ်ိဳး မိသားစုတစ္ခုလံုး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလ်ာ့ခ်ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ရြာေဆြရြာမ်ိဳးေနထိုင္မႈဘ၀မွာလည္း တစ္ေန႔တျခား ေကာင္းမြန္လာတယ္။ ဒီသတင္းကို ၾကားရတာ အရမ္း၀မ္းသာပါတယ္။ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။”ဟု ၂၀၁၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗဟုိေကာ္မတီအေထြေထြအတြင္းေရးမႉး၊ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီဥကၠ႒၊ဗဟုိစစ္ေရးေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ရွီက်င္႔ဖိန္သည္တူလြန္ျမစ္ေက်းရြာအုပ္စု ျပည္သူမ်ားအတြက္ စာျပန္၍ တူလြန္လူမ်ိဳး မိသားစုတစ္ခုလံုး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္လာျခင္းအတြက္ ဂုဏ္ျပဳပါသည္။

သတင္းေကာင္းေရာက္ရွိလာသည္ႏွင့္ ခ်ိဳင့္၀ွမ္းႀကီးတြင္ ေနရာတကာ ေပ်ာ္ရြင္ေနၾကသည္။ တူလြန္ျမစ္ေက်းရြာအုပ္စုရွိ ခါခၽြယ့္၀ါးရင္ျပင္မွာ တူလြန္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ပြဲလမ္းသဘင္၀တ္စံုမ်ား ၀တ္ဆင္ကာဆိုရင္းကရင္းေထာပနာျပဳၾကပါသည္။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း“ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမရွိလွ်င္ တ႐ုတ္ျပည္သစ္မရွိႏိုင္”ဟူေသာ သီခ်င္းကို တညီတညြတ္တည္းသီဆိုၾကပါသည္။

အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးရွီက်င္႔ဖိန္မွ တူလြန္လူမ်ိဳးအတြက္ အေလးထားဂ႐ုျပဳျခင္းသည္ အဆိုပါျပန္စာထက္ပိုေသာ အျခားေသာအေၾကာင္းမ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။

၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္္းမေရာက္မီ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးရွီက်င္႔ဖိန္သည္ ကြန္ရွမ္းခ႐ိုင္အရာရွိႏွင့္ ရြာသူရြာသားမ်ားမွ စာအတြက္ အေရးႀကီးညႊန္ၾကားခ်က္ကို ထုတ္ျပန္ထားပါသည္။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ ယူနန္ျပည္နယ္အတြင္း ေလ့လာၾကည့္႐ႈေနေသာ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးရွီက်င္႔ဖိန္သည္ ကြန္ရွမ္းခ႐ိုင္အရာရွိႏွင့္ ရြာသူရြာသားကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါေတြ႔ဆံုပြဲတြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးရွီက်င္႔ဖိန္သည္ “အလံုးစံုခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေသာဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိရန္မွာ လူမ်ိဳးစုမ်ား တစ္ခုမွမက်န္ရ”ဟု အေလးထား ေျပာၾကားပါသည္။

တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗဟုိေကာ္မတီ၏ ေနရာခ်ထားမႈကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရန္ ယူနန္ျပည္နယ္သည္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ား ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္ေစရန္အတြက္ အထူး“လုပ္ငန္းစဥ္”ကို ေရးဆြဲခ်မွတ္ထားပါသည္။ ေတာင္တစ္ေတာင္ ေပၚလစီတစ္ခု၊ လူမ်ိဳးစုတစ္စု ေပၚလစီတစ္ခုရွိသည္မွ လူမ်ိဳးစုတစ္စုေပၚလစီမ်ားစြာရွိသည္အထိ ယူနန္ျပည္နယ္သည္ ေဒသအေျခအေနႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာစီစဥ္ၿပီး မွန္ကန္တိက်စြာ မူ၀ါဒခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္သည္။ အရည္အေသြးျမႇင့္တင္ျခင္း၊ အိုးအိမ္စီစဥ္တည္ေဆာက္ျခင္းစသည့္ “လုပ္ငန္းစဥ္ ၆ ရပ္”ကို စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ၿပီး “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ားစြမ္းရည္အရည္အေသြးေကာင္းႏွင့္ အခ်ိန္မီ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္လာရန္ အာမခံေပးသည္။

“တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”ေက်းရြာသို႔ ေရာက္ရွိလာသည့္ အရာရွိသည္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ လြတ္ေျမာက္သည္ထိထြက္ခြာမည္မဟုတ္ေပ။

ယူနန္ျပည္နယ္မြန္ဟိုင္ခ႐ိုင္ ပုေလာင္ေတာင္ေက်းရြာအုပ္စု မန္႔နန္းေက်းရြာေကာ္မတီ မန္႔ဘန္းအဖြဲ႔(၃)ကို ေတြ႔ရစဥ္။（ဇြန္လ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ေမာင္းသူမဲ့ယာဥ္ျဖင့္ ႐ိုက္ကူးသည္）။ဆင္ဟြာသတင္းဌာနမွ သတင္းေထာက္ ခ်င္ခ်င္က ႐ိုက္ကူးသည္။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ မြန္ဟိုင္ခ႐ိုင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးသိပၸံႏွင့္နည္းပညာဌာန အရာရွိ ေလာ္က်ိဟြာသည္ ခရီးေဆာင္အိတ္လြယ္၍ ပုေလာင္ေတာင္ေက်းရြာအုပ္စု မန္႔ဘန္းအဖြဲ႔(၃)သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။“ဟိုတုန္းက တစ္ရြာလံုးမွာ အိမ္ေျခ ၁၇ အိမ္၊လူဦးေရ ၅၆ ဦးရွိတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ စာမတတ္သူမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး႐ံုးသံုးတ႐ုတ္စကားကိုပင္ နားမလည္ၾကပါဘူး။”ဟု ေလာ္က်ိဟြာက ေျပာၾကားသည္။ ထိုစဥ္က ရြာသူရြာသားမ်ားသည္ လူစိမ္းကို ေၾကာက္လွၿပီး လူစိမ္းကိုေတြ႔လွ်င္ ေရွာင္ရွားသြားၾကသည္ဟု သူက ဆက္ေျပာသည္။

ေက်းလက္ေနျပည္သူမ်ားအတြက္ ႐ံုးသံုးတ႐ုတ္စကားသင္ၾကားျခင္း၊ ၀က္ၿခံတည္ေဆာက္ျခင္း၊ ၀က္ေမြးျမဴျခင္း၊ စပါးမ်ဳိးေစ့မ်ားပ်ဳိးျခင္း၊ စပါးပင္စိုက္ပ်ဳိးျခင္း၊ျမက္ရွင္းျခင္း စသည့္လုပ္ငန္းမ်ားစြာ သင္ၾကားေပးၿပီးဆံပင္ညႇပ္ေပးျခင္းစသည့္ အေသးအေဖြးကိစၥရပ္မ်ားမွစၿပီး လုပ္ကိုင္ေပးရင္း ေက်းရြာတြင္ ၄ ႏွစ္ၾကာေနခဲ့သည္။ ေလာ္က်ိဟြာသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလ်ာ့ခ်ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ မန္႔ဘန္းအဖြဲ႔(၃)သည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမွ ေအာင္ျမင္စြာ လြတ္ေျမာက္လာသည္။

ရြာသို႔ေရာက္ရွိလာသည့္ အရာရွိအဖြဲ႔တြင္အေျခခံအရာရွိသာမကသိပၸံပညာရွင္လည္းပါရွိသည္။

တ႐ုတ္အင္ဂ်င္နီယာအကယ္ဒမီမွ ပညာရွင္က်ဴးယြတ္ယံုသည္ အဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္၍ ေက်းရြာတြင္ေနထိုင္ၿပီး လားဟုလူမ်ိဳးအတြက္ အာလူးလုပ္ငန္းကို ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္ ကူညီလမ္းျပေပးသည္။ ယခင္က ရြာတြင္ အာလူးကို စိုက္ပ်ိဳးေသာ္လည္း ၾကက္ဥကဲ့သို႔ ေသးသည္။ ပညာရွင္ က်ဴးယြတ္ယံုမွ လမ္းျပစိုက္ပ်ဳိးထြက္ရွိလာေသာ အာလူးသည္ ငွက္ကုလားအုတ္ဥထက္ ႀကီးေနေတာ့သည္။

“ကုမၸဏီအုပ္စုတစ္ခုသည္ လူမ်ိဳးစု တစ္စုကို ကူညီေထာက္ပံ့ျခင္း” သည္ ယူနန္ျပည္နယ္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရးလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ရာမွ ဖန္တီးလာေသာ အေတြ႔အႀကံဳျဖစ္ပါသည္။

China Three Gorges Corporation ကုမၸဏီအုပ္စုသည္ ႏို႔လူမ်ိဳး၊ ဂ်င္းေဖာလူမ်ိဳးကို ကူညီေထာက္ပံ့သည္။ CHINA HUANENG ကုမၸဏီအုပ္စုသည္ လားဟုလူမ်ိဳး၊ ၀ါလူမ်ိဳးကို ကူညီေထာက္ပံ့သည္။ CHINA DATANG CORPORATION ကုမၸဏီအုပ္စုသည္ လီဆူလူမ်ိဳးကို ကူညီေထာက္ပံ့သည္။ CHINA TOBACCO YUNNAN INDUSTRIALကုမၸဏီအုပ္စုသည္ ပုေလာင္လူမ်ိဳးကို ကူညီေထာက္ပံ့သည္။ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္အားသာခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္၍ အဖက္ဖက္မွ အရင္းအျမစ္မ်ားကို “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”ေနရာမ်ားသို႔ အားစိုက္ၿပီး ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ရန္ အင္အားမ်ားစုေ၀းေစသည္။

အိပ္မက္ကိုေဖာ္ေဆာင္၍ ပိုေကာင္းေကာင္းမြန္ခ်မ္းသာဘ၀ကို ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္

ေခတ္အဆက္ဆက္ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေၾကာင့္ ေကာင္းမြန္ခ်မ္းသာေသာဘ၀ရယူရန္ အိပ္မက္ကို ပ်က္စီးသြားေစပါသည္။

ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈကို လက္ခံ၍ တိုးတက္ခ်င္စိတ္မေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းမွာ အခ်ိဳ႕ေသာယူနန္ျပည္နယ္ရွိ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ား၏ ေယဘုယ်အေျခအေနျဖစ္ပါသည္။

ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေလွ်ာ့ခ်ေရးသည္ ပိုမိုခ်မ္းသာေကာင္းမြန္ေသာဘ၀ရရွိရန္ အိပ္မက္ကို လက္ေတြ႕ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ အိပ္မက္ေဖာ္ေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနရျခင္းသည္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”ေနရာအတြက္ စိတ္အားထက္သန္ေသာ သီခ်င္းျဖစ္ေနသည္။

ရွီးမြန္ခ႐ိုင္ ဘန္းမူေက်းရြာရွိ အသက္ ၂၄ ႏွစ္ရွိ လားဟုအမ်ဳိးသမီး ဟိုင္အယ္ေမ့သည္ ဆင္းရဲေသာ မိသားစုမွာ ေမြးဖြားလာ၍ သက္ကယ္အိမ္တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။ဆင္းရဲငတ္မြတ္ျခင္းဒဏ္ ခံခဲ့ရသည္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ဖခင္သည္ ျပင္းထန္ေသာေရာဂါေ၀ဒနာ ခံစားရၿပီး မိခင္သည္ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီးေနာက္ သူမ ကမ႓ာပ်က္သလိုခံစားရၿပီး ညစဥ္ညတိုင္း မ်က္ရည္က်ေနခဲ့သည္။

အကူအညီေထာက္ပံ့မႈအရာရွိမ်ားသည္ သူမအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ျဖစ္လာၿပီးရွီးမြန္ခ႐ိုင္တြင္ ဆြဲေဆာင္၀င္ေရာက္လာေသာ ပ်ားလုပ္ငန္းကုမၸဏီတြင္အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္။ သူမသည္ ပ်ားပံုးေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း၊ ျမက္ခုတ္ျခင္း အလုပ္ကို စတင္လုပ္ေဆာင္ၿပီး ပ်ားအႀကိမ္ႀကိမ္အတုပ္ခံရာေနာက္ပိုင္းတြင္ ပ်ားဘုရင္ႏွင့္ ပ်ားေမြးျမဴပ်ိဳးေထာင္ျခင္းႏွင့္ ပ်ားေကာင္အုပ္စုခြဲျခင္း စသည့္နည္းပညာကို ေလ့လာခဲ့ၿပီး နာမည္ေက်ာ္ၾကားေသာ “ပ်ားေမြးျမဴေရးကၽြမ္းက်င္သူ”ျဖစ္လာသည္။

ယူနန္ျပည္နယ္ ရွီးမြန္ခ႐ိုင္ မြန္ေစာၿမိဳ႕႔နယ္ ဘန္းမူေက်းရြာ က်ံဳးဟြာပ်ားေမြးျမဴေရးစခန္းတြင္ အယ္ေမ့က ပ်ားပံုးကို စစ္ေဆးေနစဥ္။(ဇြန္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ႐ိုက္ကူးသည္）။ ဆင္ဟြာသတင္းဌာနမွ သတင္းေထာက္ ဟူေခ်ာင္းက ႐ိုက္ကူးသည္။)

ယခုႏွစ္ ဇူလိုင္လတြင္အယ္ေမ့သည္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အစမ္းအဖြဲ႔၀င္တစ္ဦး ျဖစ္လာပါသည္။“တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ကၽြန္မတို႔အတြက္ ခက္ခဲတဲ့ဘ၀ကို ႏုတ္ဆက္ႏိုင္ေစၿပီး ခ်မ္းသာသုခနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့ဘ၀ကို ေနထိုင္ၾကေစတယ္။ ကၽြန္မလည္း တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအဖြဲ႔၀င္ျဖစ္ၿပီး ရြာသူရြာသားမ်ားကို ဦးေဆာင္၍ ပိုမိုခ်မ္းသာေကာင္းမြန္တဲ့ ေနထိုင္မႈဘ၀မွာ ေနခ်င္ပါတယ္။”ဟု သူမက ေျပာသည္။

ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လာေနေသာ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”မ်ားသည္ လူမ်ိဳးစုယဥ္ေက်းမႈ အေမြဆက္ခံျခင္းအတြက္ တာ၀န္ယူခ်င္စိတ္ ပိုမို မ်ားလာသည္။

အသက္ ၃၅ ႏွစ္ရွိ တေအာင္လူမ်ိဳး ေက်ာက္လေဌးသည္ အေမြဆက္ခံျခင္းအတြက္ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္သည္။

တေအာင္လူမ်ိဳးေနအိမ္တြင္ ေနထိုင္သည္။ တေအာင္လူမ်ိဳးလက္ဖက္ရည္အခ်ဥ္ကို ခ်က္တတ္သည္။တေအာင္လူမ်ိဳး႐ိုးရာအကကို ကတတ္သည္။တေအာင္လူမ်ိဳး စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ကို ဦးစားေပးေလ့လာသည္။တိုင္းရင္းသားသုေတသီမ်ားအတြက္ လမ္းျပေပးသည္။တေအာင္လူမ်ိဳးဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းတင္ဇာတ္ကားကို ႐ိုက္ကူးသည္။ ေက်ာက္လေဌးသည္ လယ္သမားတစ္ဦး ျဖစ္ေသာ္လည္း တေအာင္လူမ်ိဳး၏ “ကိုယ္စားျပဳသူ”ဟု ေျပာႏိုင္ပါသည္။

တေအာင္လူမ်ိဳးသည္ ႏွစ္ရွည္လမ်ားလက္ဖက္ရည္ယဥ္ေက်းမႈ ရွိေန၍ ထူးျခားေသာ လက္ဖက္ရည္အခ်ဥ္ေၾကာင့္ နာမည္ႀကီးသည္။ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားျပား႐ႈပ္ေထြးေသာေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္လုနီးပါးျဖစ္သြားေသးသည္။ ေက်ာက္လေဌးသည္ လက္ဖက္ရည္အခ်ဥ္ခ်က္တတ္သူကို ရွာေတြ႔ၿပီး ၁ ႏွစ္တာမွ်လက္ဖက္ရည္အခ်ဥ္ခ်က္နည္းပညာကို သင္ယူပါသည္။ သူမွတဆင့္ထပ္မံျပန္႔ပြားေစျခင္းေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္အခ်ဥ္သည္ စမ္းထိုင္ေတာင္ရွိ နာမည္ေက်ာ္ၾကားေသာ အထူးထြက္ကုန္ျဖစ္လာသည္။

တစ္ျပည္နယ္လံုးရွိ တစ္ခုတည္းေသာ တေအာင္လူမ်ိဳးေက်းရြာအုပ္စုအေနျဖင့္စမ္ထိုင္ေတာင္ေက်းရြာအုပ္စုသည္ တိုင္းရင္းသားသုေတသီႏွင့္ ဇာတ္ကားအဖြဲ႔မ်ားစြာက စိတ္၀င္စားလာသည္။ေက်ာက္လေဌးသည္ တေအာင္လူမ်ိဳးယဥ္ေက်းမႈကို သိရွိနားလည္ၿပီးေဖာ္ေရႊလွေသာေၾကာင့္ လူအမ်ားကလည္း သူ႔ကို လမ္းျပေစခ်င္သည္။လြန္ခဲ့ေသာ ရက္ပိုင္းကေတာင္ကိုးရီးယားႏိုင္ငံမွ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားဌာနသည္ တေအာင္လူမ်ိဳးမွတ္တမ္းတင္ဇာတ္ကားကို လာေရာက္႐ိုက္ကူးရာတြင္ သူ႔ကို အဓိကဇာတ္ေဆာင္အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေပးရန္ ဆံုးျဖတ္ထားပါသည္။

“ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အိပ္မက္က လူမ်ားအား တေအာင္လူမ်ိဳးကို သိရွိၿပီး နီးကပ္လာေစခ်င္တယ္၊ တေအာင္လူမ်ိဳးမ်ားကိုကမာၻသို႔ သြားေရာက္ေစခ်င္တယ္။” ဟု သူက ေျပာပါသည္။

ဓာတ္ပံုဖြဲ႔စည္းမႈ ။ ။ ညာပံုမွာ အိုင္ရင့္အယ္၊ ပုေလာင္လူမ်ိဳး၊ အသက္ ၁၁ ႏွစ္ရွိၿပီး ယူနန္ျပည္နယ္ မြန္ဟိုင္ခ႐ိုင္ ပုေလာင္ေတာင္ ပုေလာင္လူမ်ိဳးေက်းရြာအုပ္စု နန္အယ္မူလတန္းေက်ာင္း တတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားျဖစ္သည္။ (ဆင္ဟြာသတင္းဌာနမွ သတင္းေထာက္ ခ်င္ခ်င္က ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ႐ိုက္ကူးသည္)။ ဘယ္ပံုမွာ အိုင္ရင့္အယ္သည္ သူ႔အိမ္တြင္သူ၏ေဘာလံုးကို ျပေနစဥ္။(ဆင္ဟြာသတင္းဌာနမွ သတင္းေထာက္ ဟူေခ်ာင္းက ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ႐ိုက္ကူးသည္)။ သူႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္မွာ ေဘာလံုးကန္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေဘာလံုးသမားျဖစ္ခ်င္သည္။

ေခတ္သစ္ကာလေနေရာင္ျခည္ကို ခံစား၍ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”ကေလးမ်ားသည္ သူတို႔၏ဘိုးေဘးမ်ားတြင္မရွိခဲ့ဖူးေသာ အိပ္မက္ရွိလာပါသည္။ အသက္ ၁၁ ႏွစ္ရွိပုေလာင္လူမ်ိဳးကေလးငယ္အိုင္ရင့္အယ္၏ အိပ္မက္သည္ ေဘာလံုးသမားျဖစ္ခ်င္သည္။အသက္ ၁၃ ႏွစ္ရွိ လီဆူလူမ်ိဳးကေလး ရန္ရွီဟိုင္၏ အိပ္မက္သည္ ပန္းဥယ်ာဥ္နည္းပညာကို သင္ယူခ်င္သည္။အသက္ ၁၂ ႏွစ္ရွိ တေအာင္လူမ်ိဳးကေလး လီခ်င္ရွမ္း၏ အိပ္မက္သည္ စႏၵယားပညာရွင္ ျဖစ္ခ်င္သည္။

လွပေကာင္းမြန္ေသာ အိပ္မက္မ်ားသည္ “တိုက္႐ိုက္ေရာက္လူမ်ိဳးစု”ေနရာတြင္လႊင့္ပ်ံရွင္သန္ေနပါသည္။

သတင္းေထာက္။ ။ လီဂ်ိေညာင္၊ ၀ူေရွာင္ရန္၊ ဖန္မင္ကြန္၊ ရန္က်င့္(ဆင္ဟြာသတင္းဌာန)