မနက္အိပ္ရာေစာေစာထေစသည့္ ျမန္မာ့မုန႔္ဟင္းခါးက တ႐ုတ္ျမန္မာစားသုံးသူတို႔၏ တူညီေသာခံစားခ်က္ကို ႏႈိးဆြ

 

"မုန့်ဟင်းခါးတစ်ပွဲပေးပါ။" "ဒီကိုလည်း တစ်ပွဲပေးပါ။" "ဒီက နှစ်ပွဲနော်။" မနက်မိုးလင်း နေထွက်ချိန်ကတည်း က မြန်မာနိုင်ငံ မန္တလေးမြို့က ရွှေလက်ရာမုန်ဟင်းခါးဆိုင်မှာ အနယ်နယ် အရပ်ရပ်က မုန့်ဟင်းခါးလာစားသူတွေနှင့် ပြည့်နေပြီ။

"ဒီဆိုင်က ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ နာမည်ကြီးဆိုင်ပဲ၊ သူ့မှာ ဆိုင်ခွဲတွေလည်း ရှိတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ မနက်တိုင်း တစ်ပွဲ လာစားလေ့ရှိတယ်။" မုန့်ဟင်းခါး သိပ်ကြိုက်သော ဦးမျိုးကျော်မှာ တက္ကသိုလ်ကျောင်းဆရာတစ်ဦး ဖြစ်သည်။ သူက မုန့်ဟင်းခါးမှာ မြန်မာ့ရိုးရာစားစရာတွေထဲက တစ်ခုဖြစ်ကြောင်း အားတက်သရော ရှင်းပြသည်။ မုန့်ဟင်းခါး ချက်သည့်အခါ နေရာဒေသအလိုက် ထူးခြားချက်ကိုယ်စီ အနည်းငယ် ရှိကြသဖြင့် "ရန်ကုန်မုန့်ဟင်းခါး" "မန္တလေးမုန့်ဟင်းခါး" စသည်ဖြင့် အရသာမတူသော မုန့်ဟင်းခါးများ ရှိလာကြလေသည်။ သို့သော် ဘယ်ကိုပဲရောက်ရောက် အားလုံးကတော့ မုန့်ဟင်းခါးတစ်ပွဲလောက်တော့ စားချင်ကြသည်သာ ဖြစ်သည်။

လမ်းဘေးဆိုင်ကလေးတွေမှာသာမက အိမ်က မီးဖိုချောင်ထဲမှာပါ မုန့်ဟင်းခါး၏ အရိပ်မကင်းနိုင်ကြောင်း ဦးမျိုးကျော်က ပြောပြသည်။ သူတို့က အရေးကြီးသည့် ဧည့်ခံပွဲများတွင်လည်း ဧည့်သည်များကို မုန့်ဟင်းခါးဖြင့် ဧည့်ခံတတ်ကြသေးသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မုန့်ဟင်းခါးမှာ မြန်မာလူမျိုးတို့၏ "အမျိုးသားအစားအစာ"အနေဖြင့် ထိုက်ထိုက်တန်တန် ဖြစ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အားလုံးက တစ်နေ့တာ၏ ရသာရုံကို မုန့်ဟင်းခါးဖြင့် စတင်နှိုးဆွလေ့ ရှိလေသည်။

မုန့်ဟင်းခါး ပူပူနွေးနွေးတစ်ပွဲက မြန်မာစားသုံးသူတို့၏ အစာအိမ်ကို နွေးထွေးစေရုံသာမက မြန်မာနှင့် ရေစက်ဆုံ သံယောဇဉ်ငြိတွယ်လာခဲ့သည့် တရုတ်လူမျိုးတို့ကိုလည်း နက်ရှိုင်းသည့် အမှတ်တရများ ချန်ရစ်ပေးထားနိုင်ခဲ့လေသည်။ ထိုအထဲတွင် မြန်မာနိုင်ငံမှာ ပညာတော်သင်အဖြစ် ကျောင်းလာတက်ဖူးသူတွေ၊ ရန်ကုန် မန္တလေး အစရှိသည့် မြို့ကြီးများသို့ သွားရောက်လည်ပတ်ဖူးသူတွေ ပါဝင်သလို ငယ်ငယ်ကတည်းက တရုတ်-မြန်မာနယ်စပ်ဒေသတွင် ကြီးပြင်းလာခဲ့သူတွေလည်း ပါဝင်လေသည် ...

"မြန်မာနိုင်ငံကို ပထမဆုံးအကြိမ် ရောက်ဖူးတုန်းက ကျွန်မသူငယ်ချင်း မေရှန်းက ကျွန်မကို မုန့်ဟင်းခါး ခေါ်သွားကျွေးတယ်။ အဲဒီကစလို့ ကျွန်မလည်း မုန့်ဟင်းခါးကို နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် ကြိုက်မိသွားပါတယ်" လင်းချန်း၊ မိန်းတိန်သူ Tao Wantong က "ဆုံဆည်းရာ" အရှေ့တောင်အာရှစတိုင် စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင် ဖွင့်လှစ်ထားသည်။ သူက မြန်မာနိုင်ငံမှ ပြန်လာပြီးနောက်ပိုင်း မုန့်ဟင်းခါးကို သူ့ဆိုင်မှာ တင်ရောင်းနိုင်ဖို့ အကြိမ်ကြိမ် ကြိုးစားဖူးသော်လည်း အကြောင်းမညီညွတ်ခဲ့သဖြင့် တင်မရောင်းနိုင်သေးဘဲ ရှိနေခဲ့သည်။

ကိုဗစ်-၁၉ ကပ်ရောဂါကာလအတွင်း Tao Wantong မှာ ဟင်းအမယ်သစ်တွေ စမ်းလုပ်ကြည့်နိုင်ဖို့ အချိန်တွေ ပို၍ရရှိလာခဲ့သည်။ ယခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၈ ရက်နေ့မှာတော့ သူသည် ရင်ထဲမှာ အမှတ်တရ ရှိနေခဲ့သော မုန့်ဟင်းခါးကို "ဆုံဆည်းရာ"ဆိုင်၏ စားပွဲထက်မှာ တည်ခင်းလာနိုင်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။

ယူနန်မှာ အလုပ်လုပ်လာတာ ငါးနှစ်ရှိပြီဖြစ်သည့် မဖွေးဖွေးသည်လည်း မုန့်ဟင်းခါးအပေါ် နက်ရှိုင်းသည့် အမှတ်တရ ရှိလေသည်။ "မုန့်ဟင်းခါးတွေ အများကြီးထဲမှာမှ ကျွန်မက ဆရာမ ချက်ကျွေးတဲ့ မုန့်ဟင်းခါးကို အကြိုက်ဆုံးပဲ။ " ၂၀၁၂ ခုနှစ်တွင် ကွမ်ရှီးတိုင်းရင်းသားလူမျိုးစုတက္ကသိုလ်သို့ ရောက်လာခါစတုန်းက မဖွေးဖွေးသည် မြန်မာနိုင်ငံသား ဆရာမ ဒေါ်ဝတီသွင် ကိုယ်တိုင်ချက်ကျွေးသည့် မုန့်ဟင်းခါးကို ပထမဆုံးအကြိမ် စားခွင့်ကြုံလာခဲ့သည်။ ထိုစဉ်က စားနေကျ အရသာမျိုး မဟုတ်သဖြင့် သူက မုန့်ဟင်းခါးအပေါ် ထူးထူးခြားခြား နှစ်သက်ပုံတော့ မပြခဲ့ချေ။

"ဆရာမရဲ့ အိမ်မှာ ဆုံဖြစ်ကြတိုင်း ဆရာမက မုန့်ဟင်းခါး ပူပူနွေးနွေး တစ်အိုးကို အထူးစပါယ်ရှယ် ချက်ကျွေးတတ်တယ်။" တစ်စတစ်စနှင့် မဖွေးဖွေးလည်း မုန့်ဟင်းခါးကို ကြိုက်ပြီးရင်း ကြိုက်လာခဲ့လေသည်။ သူက ငါး၏ လတ်ဆတ်သော အရသာကို ခံစားမိသလို၊ ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြင့် ချက်ထားသည့် အရသာကို ပို၍ ခံစားသိရှိလာခဲ့လေသည်။ သူ့အဖို့မှာတော့ မုန့်ဟင်းခါးတစ်ပွဲထဲတွင် နက်ရှိုင်းသည့် တရုတ်-မြန်မာ ဆရာတပည့်ချစ်ခြင်းမေတ္တာတို့ ရှိနေလေသည်။

ယခုအခါ ရွှေလီ၊ လင်းချန်း စသည့် တရုတ်-မြန်မာနယ်စပ်ဒေသသို့ အလုပ်ကိစ္စဖြင့် မကြာခဏ ခရီးသွားရသည့် မဖွေးဖွေးမှာ ဒေသခံမြန်မာစားသောက်ဆိုင် အတော်များများမှာ မုန့်ဟင်းခါးကို စားလာနိုင်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။ "ကျွန်မတင်မကဘူး၊ နယ်ခံစားသုံးသူတွေလည်း ကြိုက်နှစ်သက်ကြပါတယ်"ဟု မဖွေးဖွေးက ပြောပါသည်။ မနက်အိပ်ရာစောစောထစေသည့် မြန်မာ့မုန့်ဟင်းခါးက တရုတ်-မြန်မာစားသုံးသူတို့၏ တူညီသော ခံစားချက်ကိုလည်း နှိုးဆွပေးနိုင်လေသည်။ အစားကောင်းကို နှစ်ခြိုက်မှု ရှိသလို မြန်မာပြည်ကိုလည်း အမှတ်တရ ဖြစ်စေလေသည်။